131. "Serce na sznurku" Małgorzata Domagalik

Są na świecie takie bajki, które powinno się wpisać na listę obowiązkowych pozycji do przeczytania dziecku. "Serce na sznurku" to właśnie jedna z nich. Mądra, przejmująca, ucząca wspaniałych wartości opowieść o przyjaźni ponad podziałami i wdzięczności, której tak rzadko możemy zaznać w dzisiejszych czasach. To bajka, która pochłonęła mnie na tyle, że rzuciłam w kąt czytaną właśnie powieść i w pełni skupiłam się na losach niedźwiedzia polarnego i jego przyjaciółki, małej foczki. Jeśli jeszcze nie macie tej książki w swoich zbiorach prędko nadrabiajcie zaległości!

Mała Foczka nieoczekiwanie traci mamę. Okrutni myśliwi są bezlitośni, nie przejmują się tym, że maleństwo nie wie jeszcze niczego o świecie i niesłychanie ciężko będzie mu poradzić sobie samotnie. Szczęśliwie (o ile można mówić o szczęściu w tym przypadku) losy Foczki krzyżują się z losami Ksawerego - niedźwiedzia polarnego. Kiedy wielki miś znajduje przymarzniętą do drzwi swojego domu fokę z radości aż zaciera łapy. Jak to możliwe, że obiad sam pcha się w jego ręce? Szybko zabiera bryłkę lodu do środka i czeka na jej odmarznięcie. W tym czasie Ksawery otrzymuje tragiczną wiadomość - jego najbliższy przyjaciel niedźwiedź zginął z ręki myśliwych. Z całej osady uratowała się jedynie jego siostra z maleńką córeczką. Ksawery nie waha się ani chwili - natychmiast wyrusza na poszukiwania niedźwiedzicy, która jest w ogromnym niebezpieczeństwie. Pochłonięty myślami o misji ratunkowej całkowicie zapomina o małej Foczce, która została w jego domu. Ta natomiast rozgościła się jak u siebie i pod nieobecność właściciela zdołała nawet przepłoszyć potencjalnych złodziei. Prawdziwą odwagą i zaradnością wykazała się także w momencie, kiedy okazało się, że Ksawery został ranny podczas akcji ratunkowej i powrócił do domu nie sam, lecz z malutkim niedźwiedziątkiem. Mała Foczka przez wiele dni opatrywała nieprzytomnego niedźwiedzia i opiekowała się maleństwem. Po przebudzeniu Ksawery nie może uwierzyć w to, co go spotkało. Oto zdany jest na pomoc foki, która w dodatku w ogóle się go nie boi i zdaje się na dobre przywiązać do jego domu. W rzeczach, które niedźwiedź przywiózł wraz z małym niedźwiedziątkiem Foczka przypadkowo odnajduje apel, który nieżyjący przyjaciel Ksawerego spisał przed śmiercią i chciał ogłosić całemu światu w nadchodzące święta Bożego Narodzenia. To wyznanie, w którym wielki niedźwiedź przyznaje się do przyjaźni z foką i prosi wszystkie zwierzęta zamieszkujące pola polarne o tolerancję i życie w zgodzie i przyjaźni ze wszystkimi zwierzętami. Początkowo Ksawery ostro krytykuje swojego przyjaciela i zapewnia, że nie dopuści do opublikowania tego zawstydzającego niedźwiedzi ród oświadczenia. Szybko jednak dociera do niego, że on sam również zawdzięcza życie małej foce. Co więcej, nie wyobraża już sobie życia bez jej towarzystwa. Wzruszający apel rozbrzmiewa w radio w świąteczne popołudnie, a głowach mieszkańców polarnych domostw zmienia się sposób myślenia. Wszyscy powinni być sobie równi - to najważniejsze przesłanie, jakie chciał przekazać nieżyjący Emilian.

"Serce na sznurku" to przepiękna opowieść o przyjaźni między niedźwiedziem a foką, która nie miała prawa się udać. To także doskonała lekcja wdzięczności i poświęcenia, która uświadamia co jest w życiu najważniejsze. To wreszcie historia o miłości, która jest w stanie pokonać więcej niż arktyczny chłód. Jej bohaterowie mierzą się ze stratą, uczą się zaufania i poznają wartość najwyższego poświęcenia. To wszystko w atmosferze przyjaźni, humoru i wzajemnej pomocy. W świecie stworzonym przez Małgorzatę Domagalik to zwierzęta są najlepszymi nauczycielami tego, co ważne. W tej historii to ludzie nie odrobili najważniejszej lekcji - z człowieczeństwa.

Biorąc do ręki "Serce na sznurku" nie spodziewajcie się pięknych i wesołych postaci czy bajkowego świata. Ksawery nie jest słodziutkim, sympatycznym misiem, który lubi się objadać. To prawdziwy, groźny niedźwiedź z krwi i kości, którego boją się wszyscy, a który to owszem, uwielbia gotować, ale jest także typem samotnika i smutasa. Jego podejście do życia zmienia się dopiero pod wpływem dwóch uroczych osóbek. Mała Foczka jest natomiast wielką optymistką, która nie zdążyła poznać świata na tyle dobrze, by dowiedzieć się jak wiele w nim zła. Generalnie jest to smutna opowieść, w której ginie przecież mnóstwo postaci, jednak w ostatecznym rozrachunku zapisuje się ona na plus. Twarde serce niedźwiedzia mięknie, a dwa przedwcześnie osierocone stworzenia zyskują szansę na posiadanie normalnej rodziny.

Bajka jest obłędnie mądra! Przekazuje tyle wspaniałych wartości, że trudno uwierzyć, jak w jednej historii dało się zawrzeć tak wiele rozważnych spostrzeżeń. Wszystko tutaj ma swój sens, jedno wydarzenie pociąga za sobą kolejne, czytając aż chce się przyklasnąć z wrażenia i krzyczeć z radości, że oto ma się przed sobą istny bajkowy majstersztyk. Objętość opowieści jest optymalna, nie jest ani zbyt długa, ani też za krótka. Uzupełnieniem treści są przepiękne, choć czarno-białe, ilustracje autorstwa Marcina Piwowarskiego. Jest ich zaledwie kilka, ale każda z nich podkreśla powagę opowieści i nadaje jej niepowtarzalny klimat.

"Serce na sznurku" to historia, która rozgrzeje nie tylko dziecięce serca. Porusza wyobraźnię, podkreśla znaczenie wartości i kierowania się nimi w życiu, rozbudza emocje i opowiada o rzeczach naprawdę ważnych. To opowieść o bezgranicznej miłości, o wrażliwości na cierpienie i o akceptacji tego, co inne. Pozycja absolutnie obowiązkowa! Na końcu książki znajduje się zdanie "Koniec części pierwszej", które rozbudziło we mnie ogromną nadzieję na poznanie dalszych losów mieszkańców pól polarnych. Czekam niecierpliwie!

Za możliwość przeczytania książki serdecznie dziękuję wydawnictwu Wilga.