146. "Długa droga do domu" Joanna Jax

Jedną z najlepszych książek, jakie przeczytałam w 2018 roku był "Syn zakonnicy" Joanny Jax. Gdybym miała stworzyć ranking ubiegłorocznych hitów w ścisłej czołówce uplasowałaby się również książka "Podróż do krainy umarłych" tej samej autorki. Także w zbiorze świątecznych opowiadań "Czas cudów, czyli opowieści pod jemiołą" moim niekwestionowanym faworytem było opowiadanie pani Joanny. Można zatem powiedzieć, że w ciemno sięgam po każdą jej książkę. Kiedy jednak w moje ręce trafiła "Długa droga do domu" byłam nieco zaskoczona. Z informacji zamieszczonych na portalu Lubimyczytać.pl wynika, że to druga wydana powieść autorki. Po głowie ciągle chodzą mi słowa pana Wojciecha Chmielarza, który na Targach Książki w Warszawie powiedział mi, że trochę boi się, ponieważ jeśli zaczęłam przygodę z jego książkami od najnowszej powieści "Żmijowisko" to jego wcześniejsze powieści mogą nie spodobać mi się tak bardzo, ponieważ wtedy dopiero zaczynał, a teraz już rozwinął dość mocno swój warsztat pisarki. Muszę zatem otwarcie przyznać, że choć początkowo czułam się dość nieswojo, to jednak fantastycznie czytało się powieść debiutującej Joanny Jax! 

Kiedy w 1938 roku rodzina Tański podejmuje decyzję o wyjeździe do Stanów Zjednoczonych wydaje się, że nie mogło ich spotkać nic wspanialszego - udało im się przecież opuścić kraj przed wybuchem II wojny światowej. Jednak to, jak burzliwe były losy tej rodziny wyraźnie pokazuje, że nie udało im się uniknąć lawiny nieszczęść. Główną bohaterką tej opowieści jest Antonina, córka Teresy i Huberta Tańskich. Jej względnie uporządkowane życie i dobre relacje z najbliższymi zostają zburzone niczym domek z kart po przeprowadzce rodziny do Teksasu, gdzie córka emigrantów zakochuje się w narzeczonym siostry i zachodzi z nim w ciążę. Wybucha ogromny skandal, a rodziny postanawiają wyrzucić z domu młodych, którzy dopuścili się niecnych czynów. W ten oto sposób Antonina i Emmanuel przenoszą się na Kubę, gdzie początkowo prowadzą szczęśliwe i spokojne życie. Okazuje się ono jednak koszmarnie złudne i fałszywe - Emmanuel zdradza żonę i wdaje się w podejrzane interesy. Kobieta postanawia zemścić się na mężu i sama przeżywa cudowne chwile z pracownikiem plantacji. Sprawy osobiste schodzą jednak na dalszy plan przez pogarszająca się sytuację polityczną kraju. W siłę rośnie ruch oporu wobec dyktatora Batisty. Kiedy zaczyna się robić gorąco małżeństwo wraz z synkiem postanawia opuścić wyspę. Tuż przed wyjazdem Emmanuel i mały Alex znikają bez śladu. Od tej pory całe dalsze życie Tosi nastawione jest na ciągłe poszukiwania zaginionych. Kobieta włącza się w działalność rewolucyjną, zostaje narodową bohaterką Kuby, wiele razy zmienia miejsca pobytu i swoją tożsamość, by wreszcie powrócić do swojej ojczyzny - Polski. 

Całą historię poznajemy dzięki pamiętnikom Antoniny, które w rodzinnym domu kobiety w Teresinie odnajduje w 1990 roku Joanna, nowa właścicielka nieruchomości. To młoda, świeżo rozwiedziona kobieta po przejściach, która z zapałem rzuca się w świat obcych ludzi by zapomnieć o własnych problemach. Postanawia rozwikłać tajemnice Tosi oraz jej rodziny, przy okazji odnajdując nową siebie i szansę na lepsze życie.

"Długa droga do domu" to absolutnie niepowtarzalna powieść. Kiedy byłam nieco za połową książki powiedziałam mojej mamie, że przeczytałam 250 stron, a czuję się tak, jakbym miała za sobą lekturę pięciotomowej sagi. W tej książce dzieje się tak dużo, że trudno uwierzyć, iż te wszystkie wydarzenia spotkały tylko jedną osobę, Antoninę Tańską. Główna bohaterka jest fascynującą postacią - to niesamowicie silna osoba, która swoim barwnym życiorysem udowodniła, że absolutnie nie wpisuje się w stereotyp słabej i niezaradnej kobiety. Jej problemem okazała się miłość do niewłaściwych mężczyzn, która zdeterminowała całe życie Antoniny. Podążanie za głosem serca, determinacja, upór i walka o odnalezienie syna to główne cechy określające kobietę. To także zdolność do mordowania z zimną krwią, dzielnego znoszenia spartańskich wojennych warunków życia czy w końcu umiejętność zmiany tożsamości i prowadzenia podwójnej gry - Tosia była bowiem nie byle kim, bo szpiegiem.

Mnogość miejsc akcji, jakie odwiedzamy w tej powieści jest wprost zdumiewająca. Przygoda z rodziną Tańskich zaczyna się w Polsce, następnie przez osiem lat towarzyszymy im w nowojorskim życiu, by na kolejne cztery lata przenieść się do Teksasu. Stamtąd już tylko Antonina u boku męża wyrusza na Kubę, gdzie spędzi aż siedemnaście lat, skąd uda się do Boliwii, gdzie zakończy się jej przygoda na zachodniej półkuli. Po dwudziestu dziewięciu latach powróci do Europy, by poprzez wieloletni pobyt we Francji i w Niemczech ostatecznie dotrzeć do Ojczyzny.

Największym zaskoczeniem okazało się dla mnie zakończenie powieści. O ile w trakcie lektury bywały momenty lekkiego znużenia, tak końcówkę pochłonęłam na jednym tchu. Nieco ponad sto ostatnich stron to sedno całej historii. Nowa właścicielka domu w Teresinie, Joanna, wyrusza w podróż śladami Antoniny by odkryć prawdę o tym, co stało się z synem kobiety. Myślę, że nawet w najmniejszym stopniu nie zdaje sobie sprawy z tego, jak wiele uda jej się dowiedzieć i jak bardzo zaskakujące będą te informacje. Warto dotrzeć do końca opowieści, by dowiedzieć się tego wszystkiego i zobaczyć, jak okrutnie los zakpił z Tosi.

"Długa droga do domu" to kolejna na mojej liście ulubionych książek autorstwa Joanny Jax. Autorka pisze w sposób, który mnie zachwyca i sprawia, że ciągle chcę więcej. To powieści, których nie da się wpisać w żaden schemat i które totalnie różnią się od większości powieści obyczajowych dostępnych na rynku. Historia, tajemnice, sekrety i... miłość. Cudowne połączenie!

Za możliwość przeczytania książki serdecznie dziękuję wydawnictwu Videograf.